احکام مبتلابه شوافع

حیوانات و پرنده ای که انسان قادر به ذبح آن باشد، ذبحش در حلق (قسمت بالایی گردن) یا در زیر گردن است.

اگربه خاطر وحشی بودن و عدم دسترسی به حیوان یا افتادن در چاه انسان قادر به ذبح آن نبود. ذبح آن عبارت است از زخمی کردنی که سبب نزع روح بشود، در هر جایی از بدنش که انسان بر آن قادر شود؛ یعنی با این کشتن حلال خواهد شد.

در ذبح چهار چیز سنت است که عبارت‌اند از بریدن نای و مری و دو رگ دو طرف گردن.

آنچه که موجب حلال شدن حیوان سر بریده است دو چیز است: قطع نای و مری،یعنی با بریدن این دو چیز حیوان ذبح شده حلال می‌شود.

-   ذبح کردن حیوان و پرنده با هر جیز برنده ای جز ناخن و دندان درست است، مانند چوب، سنگ، آهن و شیشه

-   ذبح شده ی هر مسلمان و هر یهودی و هر مسیحی ای درست است

-   ذبح شده مجوسی(آتش پرست) و بت پرست و دیگر کفار و مرتد حلال نیست

-   ذبح جنین داخل شکم حیوان با ذبح مادرش است مگر اینکه بعد از ذبح مادرش زنده باشد.

هر عضویی از حیوان یا پرنده، زنده جدا شود مردار محسوب می‌شود، زیرا حیوان یا پرنده ذبح نشده است، جز مو و پشم و پر.

خوراک حلال و حرام

در میان حیوانات حیوانی که دارای دندان تیز باشد که با آن بر حیوانات دیگر چیره شود، مانند شیر، پلنگ، سگ، خرس، گربه، فیل، خوک و ... حرام است.

درمیان پرندگان پرنده ای که دارای چنگ نیرومندی باشدکه بتواند با آن زخمی بکند مانند باز، شاهین، جوجه ربا، کرکرس و ...

خوردن مردار

کسی که در شدت گرسنگی است حلال وحتی واجب است برای نجات خود از مرگ از مردار حرام شده چند لقمه بخورد.

ما مسلمانان دو حیوان مرده ی حلال داریم.1- ماهی 2- ملخ

دو خون حلال هم داریم؛ 1- کبد 2- طحال